علت مسری بودن خمیازه تکنیک بی صدای مغز برای هماهنگ شدن با اطرافیان
به گزارش سلامت، دیدن یا حتی شنیدن این که کسی خمیازه می کشد، می تواند سبب شود شما هم خمیازه بکشید. البته این پدیده تنها مختص انسان ها نیست و برخی حیوانات هم خمیازه مسری را تجربه می کنند.
به گزارش سلامت به نقل از ایسنا، دکتر «چارلز سوییت»، روانپزشک و مشاور پزشکی، معتقد می باشد برخی نورون ها در مغز به نام «نورون های آینه ای» ممکنست در خمیازه مسری نقش داشته باشند. نورون های آینه ای به حرکاتی که ما در دیگران مشاهده می نماییم، پاسخ می دهند. او می گوید: وقتی شما کسی را می بینید که خمیازه می کشد، آن نورون ها فعال می شوند.
تحقیقات همین طور نشان داده اند که بیشتر احتمال دارد انسان ها و حیوانات در جواب خمیازه های افرادی که آنها را می شناسند ـ نسبت به غریبه ها ـ خمیازه بکشند. به عنوان مثال، در یک مطالعه در سال ۲۰۱۳، سگ ها بیشتر زمانی که صاحبشان را درحال خمیازه کشیدن دیدند، آنها هم خمیازه کشیدند و این وقتی یک غریبه را دیدند که خمیازه می کشد، کمتر تکرار شد.
بگفته «آندرو گالاپ»، استاد رفتارشناسی دانشگاه جانز هاپکینز، این الگو را که به «سوگیری آشنایی» مشهور است، احتمالاً سوگیری های توجهی هدایت می کنند، برای اینکه افراد بطور طبیعی به افرادی که در حلقه ارتباطات اجتماعی آنها قرار دارند، توجه بیشتری دارند.
گالاپ می افزاید یک فرضیه هم این است که خمیازه مسری تکامل یافته است تا شناسایی تهدیدها در درون گروه ها را افزایش دهد. مطالعه ای که سال ۲۰۰۷ در نشریه «روانشناسی تکاملی» (Evolutionary Psychology) انتشار یافت، نشان میدهد که او و همکارانش متوجه شدند خمیازه به خنک شدن مغز کمک کرده و این اثر خنک کنندگی می تواند موجب بهبود هوشیاری و پردازش ذهنی بهتر فردی که خمیازه می کشد، بشود. بدین سبب اگر خمیازه در یک گروه پخش شود، ممکنست به افزایش آگاهی از تهدیدها در آن گروه کمک نماید.
تحقیقات اخیر گالاپ روی انسان ها نشان داد تنها دیدن این که دیگران خمیازه می کشند، می تواند توانایی فرد را در شناسایی تهدیدها تقویت کند. آن چه ایده افزایش سطح هوشیاری در گروه بوسیله خمیازه مسری را تقویت می کند.
فرضیه دیگر این است که خمیازه مسری تکامل یافت تا گروه ها را هماهنگ نگه دارد. خمیازه ها برآمده از ریتم طبیعی ساعت بدن هستند و اغلب سیگنال هایی برای گذار بین کارها محسوب می شوند. بدین سبب زمانی که خمیازه در یک گروه پخش می شود، ممکنست به هماهنگ سازی الگوهای رفتاری و کارها کمک نماید.
به گزارش ایندیپندنت، این فرضیه طی یک مطالعه روی شیرهای آفریقایی قوت گرفت. کارشناسان خمیازه های ۱۹ شیر را در دو گروه اجتماعی مشاهده و ارتباط بین انتشار خمیازه و هم زمانی حرکتی را ردیابی کردند. نتایج اعجاب انگیز بود: شیرهایی که خمیازه یک شیر دیگر به آنها سرایت کرد، نسبت به شیرهایی که خمیازه شیر دیگر بر آنها اثری نگذاشت، ۱۱ برابر بیشتر احتمال داشت که حرکات شیر اول را تقلید کنند.
البته همه افراد بطور یکسان در مقابل خمیازه مسری اثرپذیر نیستند. چنانچه در مطالعات کنترل شده، حدود ۴۰ تا ۶۰ درصد داوطلبان در جواب دیدن خمیازه یک نفر در ویدیو، خمیازه کشیدند.
یک سوال کلیدی در مطالعه هم این بود که آیا خمیازه مسری به همدلی مرتبط می باشد یا خیر. گالاپ دراین باره اظهار داشت: چندین مطالعه انجام شد، اما نتایج متفاوت بودند. برخی مطالعات این ارتباطات را پیدا کرده اند اما برخی دیگر نتواستند چنین رابطه ای را نشان دهند.
تحقیقات اولیه نشان داده بود که خردسالان دچار اوتیسم نسبت به کودکانی که اوتیسم ندارند، کمتر احتمال دارد بطور مسری خمیازه بکشند، اما یک مطالعه نشان داد زمانی که از شرکت کنندگان خواسته شد به طور دقیقتر بر محرک خمیازه تمرکز کنند، این تفاوت از بین رفت. گالاپ توضیح می دهد که این مورد نشان میدهد «توجه» نیز در انتشار خمیازه نقش کلیدی دارد.
یکی از کشف های ثابت در تحقیقات هم ارتباط منفی بین خمیازه مسری و روان پریشی است. یعنی افرادی که در آزمون خاصیت های روان پریشی امتیاز بالاتری می گیرند، بطور معمول به خمیازه مسری کمتر حساسند.
دکتر چارلز سوییت می گوید: نتیجه اینکه، خمیازه مسری کمتر به خستگی مربوط می شود و بیشتر در ارتباطات بین افراد ریشه دارد. در حقیقت این یک تکنیک بی صدای مغز شما برای هماهنگ شدن با افراد اطرافتان است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب