چه کسانی در معرض مبتلا شدن به HIV هستند؟
به گزارش سلامت، جلوگیری از ابتلاء به اچ آی وی (HIV) یکی از مهم ترین اهداف بهداشت عمومی در سراسر دنیا است و با آموزش و اتخاذ راهبردهای موثر از گسترش آن جلوگیری کرد.
به گزارش سلامت به نقل از مهر، جلوگیری از ابتلاء به اچ آی وی (HIV) یکی از مهم ترین اهداف بهداشت عمومی در سراسر دنیا است. این ویروس که عامل اصلی بیماری ایدز (AIDS) محسوب می شود، می تواند از راه تماس جنسی محافظت نشده، استفاده مشترک از سرنگ آلوده، انتقال خون غیربهداشتی و از مادر به فرزند منتقل شود. با این وجود، با آگاهی بخشی، آموزش و اتخاذ راهبردهای مؤثر میتوان به صورت قابل توجهی از گسترش آن جلوگیری کرد. اقدامات پیشگیرانه شامل استفاده از وسایل محافظتی مانند کاندوم، انجام آزمایش های منظم برای شناسایی و درمان زودهنگام، استفاده از داروهای پیشگیری (PrEP)، و رعایت اصول بهداشتی در محیط های درمانی و شخصی است. همچنین، آموزش عمومی در مورد راه های انتقال HIV و مبارزه با انگ اجتماعی در رابطه با آن، نقش کلیدی در کاهش شیوع این بیماری دارد. کتایون طایری متخصص عفونی و فلوشیپ HIV و مشاور فنی مرکز مدیریت بیماری های واگیر وزارت بهداشت با تاکید بر مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی، گسترش دسترسی به خدمات بهداشتی و تقویت فرهنگ پیشگیری، میتوان گامهای مؤثری در جهت حفاظت از سلامت افراد و جوامع برداشت و به سمت جهانی بدون اچ آی وی حرکت کرد و در مورد جلوگیری از ابتلاء به HIV، اظهار داشت: بیماری HIV مخصوص طبقه، قشر یا گروه خاصی نیست، این بیماری یک بیماری عفونی است که اگر عامل آن وارد بدن هر کسی شود، آن فرد می تواند به بیماری مبتلا شود. چون ویروس درون گلبول های سفید خون و ترشحات جنسی وجود دارد و همه افراد دارای گلبول سفید در خون و ترشحاتشان هستند، پس هر کسی که با ویروس در تماس باشد، می تواند دچار عفونت HIV شود. وی ادامه داد: مانند همه بیماری های عفونی یکی از روش های پیشگیری، مانع شدن ورود ویروس به بدن شخص است. استفاده از سرنگ های یکبار مصرف در تزریق و کاندوم در روابط جنسی می تواند از طریق های اصلی جلوگیری از انتقال بیماری باشد، اما، یکی از روش های مهم جلوگیری از ابتلاء به HIV، درمان افراد مبتلا است. دارو درمانی با کاهش ویروس در خون و ترشحات، منجر می شود که حتی در صورت تماس اتفاقی با خون و ترشحات این افراد، ویروسی برای انتقال وجود نداشته باشد. طایری افزود: بدیهی است هر کسی که بیشتر با خون و ترشحات جنسی سروکار داشته باشد، بیشتر احتمال دارد که با ویروس در تماس بوده و به بیماری HIV مبتلا شود، اما این بدان مفهوم نیست که فقط این افراد دچار HIV می شوند؛ بنابراین هرگونه اقدامی که مانع تماس خون و ترشحات جنسی افراد با هم شود، می تواند احتمال ابتلاء به HIV را کم کند. مواردی از قبیل استفاده از سرنگ و سوزن های یکبار مصرف و شخصی، استفاده از کاندوم در روابط جنسی با اشخاصی که احتمال ابتلای بیشتری به HIV دارند، درمان بیماری های مقاربتی و همینطور درمان بموقع مادران آبستن می تواند در این حوزه بسیار مؤثر باشد. مشاور فنی مرکز مدیریت بیماری های واگیر وزارت بهداشت در مورد پیشگیری بر دو نکته تاکید و بیان نمود: همواره برای پیشگیری این دو نکته مهم را به خاطر بسپارید، ۱- مراقب سلامت خود باشید که از دیگران بیماری نگیرید.۲- مراقب باشید که بیماری شما به دیگران منتقل نشود. تماس های عادی روزمره منجر به انتقال ویروس نمی شود وی خاطرنشان کرد: یادمان باشد HIV از راه تماسهای عادی از قبیل در کنار هم یا با هم غذا خوردن، سرفه، عطسه، دست دادن، در آغوش گرفتن، روبوسی کردن، سوار شدن در اتوبوس، تاکسی، استفاده از تلفن های عمومی، استفاده از سرویسهای بهداشتی مشترک مانند حمام، توالت، استخر مشترک و همینطور نیش پشه یا حشرات دیگر منتقل نمی گردد، پس احتیاج به جداسازی افراد دچار HIV نیست. نقش داروهای ضد رتروویروسی در مهار ویروس HIV وی با اعلان اینکه صحیح درمان ضد HIV که بعنوان داروهای ضد رتروویروسی شناخته می شوند، مؤثرترین و قوی ترین راه افزایش طول عمر بیماران است، افزود: تداوم و مصرف صحیح داروها نه تنها باعث بهبود کیفیت زندگی و طول عمر در اشخاصی که با HIV زندگی می کنند می شود، بلکه به کنترل همه گیری HIV هم کمک می نماید. بهبود کیفیت زندگی و طول عمر بیماران، به کاهش انگ و تبعیض ناشی از HIV می انجامد و از طرفی با تاکید بر اهمیت درمان بعنوان پیشگیری، از خطر انتقال HIV می کاهد. بدیهی است که خدمات درمانی و مراقبتی و بخصوص درمان ضد رتروویروسی برای آن که بتواند مؤثر واقع شود، باید باکیفیت مطلوبی عرضه شود. وی، اهداف درمان ضد رتروویروسی را، دستیابی به بار ویروسی مهار شده (دیگر قابل شناسایی نیست و در خون و ترشحات وجود ندارد)، حفظ عملکرد سیستم ایمنی بدن و هم برگرداندن آن به وضعیت تقریبا نرمال، بهبود کیفیت زندگی و افزایش طول عمر اشخاصی که با HIV زندگی می کنند، کاهش مرگ و میر و ناتوانی ناشی از بیماری ایدز در اشخاصی که با HIV زندگی می کنند و جلوگیری از انتقال HIV به سایرین که اهمیت بسیار زیادی در کنترل اپیدمی HIV دارد، عنوان نمود و اظهار داشت: پس از شروع درمان مؤثر، معمولا در خلال ۱۲ تا ۲۴ هفته اول، بار ویروسی به حد غیر قابل شناسایی می رسد و افراد باید بدانند که با مصرف منظم داروها و مراجعات برای معاینات و آزمایشات لازم، می تواند طول عمر تقریبا طبیعی داشته باشد. طایری اظهار داشت: نخستین رژیم دارویی و درمان بهنگام با پایبندی کامل به درمان، بهترین فرصت برای دستیابی به اهداف درمان است. بر مبنای ارزیابی آمادگی بیمار، تمام تلاش ها باید در جهت کاهش زمان بین تشخیص HIV و شروع درمان ضد رترویروسی باشد؛ اثرگذاری مناسب این داروها نیازمند پایبندی کامل است. پایبندی کم، منجر به بروز مقاومت دارویی می شود. وی اشاره کرد: درمان ضد رتروویروسی یک درمان مادام العمر است و مهار بار ویروسی با داروهای ضد رتروویروسی می تواند سبب کاهش التهاب و فعال شدن سیستم ایمنی شود و در نتیجه میزان عوارض قلبی-عروقی و صدمه به اعضای مختلف ناشی از بیماری طولانی HIV هم کاسته می شود. وی ادامه داد: داروها در اشکال مناسب ترکیبی در دسترس بوده و اغلب اشخاصی که با HIV زندگی می کنند با مصرف روزانه یک یا دو عدد قرص/ کپسول و بدون عوارض شدید، تحت درمان قرار دارند. داروها در مراکز مشاوره بیماری های رفتاری به مجانی عرضه می شود. عفونت ها و بیماری های همراه با HIV طایری در مورد عفونت ها و بیماری های همراه با HIV، اظهار نمود: این بیماری ها را میتوان به دو دسته کلی تقسیم کرد؛ گروه اول، بیماری هایی که در اثر عدم آگاهی از ابتلاء به HIV، عدم مصرف داروها یا مصرف ناکافی داروها به سبب پایبندی ناکافی عارض می شود که تحت عنوان عفونت های فرصت طلب نامیده می شوند، گرچه با عرضه درمان های ضد رتروویروسی، عفونت های فرصت طلب و شکایات ناشی از آنها به صورت قابل توجهی کاهش یافته، اما هنوز تشخیص و مدیریت مناسب بیماری های فرصت طلب و شکایت های ناشی از آنها بخشی مهم از خدمات مراقبتی است. متخصص عفونی و فلوشیپ HIV در ادامه اظهار داشت: در صورتی که اشخاصی که با HIV زندگی می کنند، تحت درمان با داروهای ضد رتروویروسی قرار گیرند، با دریافت منظم و اثربخش داروها، ضمن مهار بار ویروسی در خون و ترشحات، سیستم ایمنی ترمیم شده و بهبود می یابد، این مهم مانع از این می شود که عفونت های فرصت طلب در فرد ایجاد شود. اما همیشه باید به فکر احتمال ابتلاء به سل، در هر شرایط بالینی این گروه بود چون که بعنوان یک عفونت فرصت طلب، امکان دارد در هر مرحله ای از بیماری HIV در فرد به اشکال مختلف ایجاد شود. وی اظهار داشت: گروه دوم، بیماری هایی هستند که به سبب داشتن راه های انتقال مشترک با HIV، احتمال انتقال آنها به اشخاصی که با HIV زندگی می کنند وجود دارد. بنابراین همواره باید فرد را از نظر ابتلاء به آن بیماری های هم بررسی نمود. مهم ترین بیماری های همراه شامل هپاتیت های ویروسی بی و سی می باشند. خاطر نشان می شود که روش های مناسبی برای پیشگیری و درمان این قبیل بیماری های همراه وجود دارد و ضروری است در همه اشخاصی که با HIV زندگی می کنند، ابتلاء به این بیماری ها بررسی و در صورت ضرورت درمان صورت گیرد؛ این مورد اهمیت بسیار دارد، چونکه امکان دارد فرد درمان عالی ضد رتروویروسی دریافت کرده و بیماری HIV وی کنترل شود، اما سایر بیماری های همراه، منجر به عوارض جدی و حتی تهدید کننده حیات وی شود. این خدمت در مراکز مشاوره بیماری های رفتاری به اشخاصی که با HIV زندگی می کنند، عرضه می شود. شایان ذکر است که سال جاری بمناسبت روز جهانی جلوگیری از ابتلاء به ایدز، پویش من هم تست اچ آی وی می دهم از ۲۰ آبان تا ۲۰ آذر ۱۴۰۳ در سرتاسر کشور انجام می شود.
منبع: سلامت
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب